De laatste?

Het heeft weer even geduurd, maar dat is ook niet vreemd, want ik zit al een maand met het gevoel dat ik er toch al weer bijna ben! Vanochtend werd ik zelf wakker om 6 uur 's ochtends na een droom gehad te hebben over weer rijden in een auto met versnellingen... Ik moet daar toch eens iets aan doen dacht ik nog.
Vandaag is dan ook de laatste week ingegaan! Ik vlieg zaterdag de 9de terug, om 23:10 's avonds. De laatste zondag is dus aangebroken. Ik heb vandaag alvast allerlei papieren weggegooid, en ik zit al na te denken over dingen weggooien en mijn bankrekening sluiten etc.

Iedereen voelt een beetje dat het einde eraan zit te komen, dus opeens doen we ook nog allemaal dingen voor het einde.
Ik ben met mijn klas weggeweest, naar een museum die de geschiedenis van dat stadje vertelt, vooral over pottenbakken etc. Het schijnt een redelijk beroemd museum te zijn, en het was ook erg leuk! De laatste les is ook geweest, en had ik al gezegd dat ik de grote toets had gehaald met een 8,5? Dit semester was de toets een tweede versie van de officiële toets (de Chinese TOEFL). Ik heb de level 3 toets gedaan, en dus makkelijk gehaald. Dat houdt in dat ik nu ergens in level 4 zit (oftewel Superior).
Zo voelt het overigens niet, want er is altijd zo veel te leren, en zoveel dat je nog niet snapt als je gewoon praat met mensen. Ik moet wel zeggen dat er wel echt vooruitgang is tov het begin van het jaar. Spreken is makkelijker, ik ken meer karakters, lezen gaat sneller etc. Ik heb ook wel echt het idee dat dit jaar heeft geholpen!

Anywho, ik ben afgelopen woensdag en donderdag ook nog weggeweest! Ik had eigenlijk niet gedacht dat ik nog uit de stad zou gaan voor mijn vertrek, dus was erg blij nog een kans te krijgen. Madeleine heeft kennissen in Taizhong, en daar waren wij alleen nog doorheen geweest, we waren niet echt in de stad zelf geweest. Zij hebben ons woensdag rondgeleid, en zo zagen we delen van Taizhong die we anders waarschijnlijk niet hadden gevonden. Ik heb er ook nog een klein iets voor mijn ouders gehaald, maar dat weten ze nog niet (hihi).
Het blijft ook maar verbazen hoe aardig Taiwanezen zijn, want dit stel had die dag waarschijnlijk gewoon moeten werken, maar ze namen vrij, en hebben ook nog onze lunch EN avondeten betaald! Avondeten was trouwens in een 'European Cuisine' restaurant, wat gerund wordt door een Nederlander en zijn Taiwanese vrouw. Een hele aardige man waar wij mee hebben gepraat. Helaas kreeg hij al een aantal jaren geen kroketten meer omdat ze illegaal aan land werden gebracht en dat was ontdekt door de politie...ach ja, shit happens. :P

Donderdag wisten we eerst niet wat we wilden doen, dus toen besloten we maar naar Sunmoon Lake te  gaan. Dat zat redelijk dichtbij Taizhong. We hebben allebei de dagen echt ontzettend mooi weer gehad, dus we troffen het wel! Hier had ik met mijn ouders ook heen moeten gaan, dacht ik nog. Het was echt een heel mooi plekje in het midden van het land. Wel een beetje toeristisch, maar ook niet te erg.
Helaas heb ik momenteel überhaupt geen foto's, want ik heb mijn hardeschijf uitgeleend, haha. Die houden jullie nog tegoed als ik weer terug ben. Misschien maak ik wel een foto presentatie zoals mijn vader mij geleerd heeft!
We zijn donderdag ook weer teruggegaan, en dat ging ook sneller dan verwacht, dus het was een hele geslaagde trip.

Vrijdag ben ik met de dames mee gegaan naar drie tempels om te souvenir shoppen. Ik was niet van plan zelf iets te kopen...maar misschien is dat toch wel gebeurd?? Ik krijg het vast wel mee terug, dacht ik nog. Vrijdag zijn we dus ook de hele dag in de weer geweest.

Het hield daar echter niet op, want zaterdag heb ik geregeld dat we zouden gaan paintballen! Ja jullie horen het goed, ik had het geregeld! We zijn uiteindelijk met 12 man gegaan, en we zijn redelijk los gegaan! We moesten eerst een stuk de bergen in met een bus, en hadden een erg mooi uitzicht. Het was trouwens ook heel goed weer, want het had geregeld dus het was wat koeler. Ik zat op het team dat allebei de potjes won, dus mijn dag was weer goed. Ik heb geloof ik wel het meeste blauwe plekken van iedereen, want tsja, iemand moet toch vol in de aanval gaan? :P
De mevrouw (Nicole) die ons vanaf het begin van het jaar had geholpen, van de Office of International Affairs (OIA), was ook mee. Ik denk dat zij ergens in de 30 is, en ze ging er net zo hard voor als de rest. Ik kwam er later wel achter dat ik haar het eerste potje drie keer op een rij op haar hoofd had geraakt, haha. :P Hopelijk gaat dat niet af van de dorm borg die ik nog moet terugkrijgen...

Vandaag zouden we eerst naar Yangmingshan gaan, wat een park op een berg is, maar we zijn redelijk uitgeput van de escapades van de afgelopen dagen, dus besloten we vandaag wat chiller te doen. Aankomende week vinden er nog genoeg 'goodbye moments' plaats, en zal iedereen weer moeten janken dus we laden vandaag maar even op.

Nou, volgens mij was deze blog voor mijn doen redelijk kort en krachtig, maar meer heb ik eigenlijk niet te vertellen. Voor deze week had ik gewoon nog les (afgelopen dinsdag was de laatste), en in die tijd is er eigenlijk niet zoveel spannends gebeurd voor zover ik dat nog weet...

Ik kan er niet op wachten iedereen in Nederland weer te zien, en ook om te zien wat mijn ouders met het huis hebben gedaan! Natuurlijk is het heel jammer hier weer weg te gaan, maar momenteel heeft mijn drang om iedereen in Nederland weer te zien voorrang. Waarschijnlijk komen de afkickverschijnselen later. Wat moet ik nou als ik een week lang geen bananenmilkshake heb gehad? :0

Thom

Meer vakanties en het einde nadert

We zitten nu in april, jaja, alweer april ja! Sterker nog, bijna het einde van april. Ik weet nog dat ik vorige keer zei dat ik nog twee maanden en een paar dagen had, en nu is het bijna nog maar een volledige maand hier, en dan nog negen dagen in juni. Het is ook ongelooflijk hoe de laatste paar weken voorbij zijn gevlogen. Ik dacht eigenlijk nog dat ik heel recentelijk een bericht had geschreven, maar deze hele maand blijk ik er nog geen een gemaakt te hebben...

Aan het einde van maart schreef ik dat ik misschien weg zou gaan met wat vrienden, omdat we een vakantie hadden. Uiteindelijk hebben we dit ook gedaan!

We zijn zondag met z'n vijven naar het treinstation gegaan, in de hoop dat we tickets zouden kunnen krijgen naar het zuid-oosten. Dit lukte uiteindelijk ook, maar de trein zat propvol, dus het waren tickets zonder stoelen. Zes en een half uur staan, dat zou niet heel fijn zijn! Gelukkig lukte het op een gegeven moment om te zitten, en er zaten ook steeds minder mensen in de trein.
We kwamen uiteindelijk 's avonds rond zes uur aan in Taidong, wat aan de oostkust ligt. Dit was alleen maar een doorstop, want we waren op weg naar Green Island, en daar komen kon alleen met een boot, of met het vliegtuig. We zijn echter studenten, dus het vliegtuig was wel erg prijzig geweest. Dan bleef de boot dus over.

In de Lonely Planet (reisboek), werd deze boot beschreven als een trip naar hel. De schrijver zei nog nooit te overgegeven op een boot, en dat Green Island de eerste en de tweede keer ooit was. Dit boezemde ons begrijpelijkerwijs dus wel angst in! Maandag ochtend stonden we vroeg op om bij de haven naar die boot te gaan, en gelukkig waren er nog plaatsen. Het bleek erg druk te zijn, tourbussen vol kwamen naar die haven toe, en al die Chinezen werden als schapen op die boot geladen.
De bootreis heen was ook best erg. Het was net een achtbaan, zo veel golven waren er. De rit duurde 55 minuten, en laten we zeggen dat er een heleboel mensen waren die moesten overgeven. Vreemd genoeg was ik er daar niet een van!
Net zoals de rest van de mensen was ik wel erg wit toen ik van die boot af kwam, maar gelukkig had ik het overleefd. Onderweg zagen we nog dolfijnen trouwens, maar helaas was niemand in staat daar foto's van te maken...

Op de boot stond de airco vol aan om ons wel koel te houden, en daarom was de temperatuur meteen wel een klap in het gezicht toen we van de boot afkwamen. Het was erg heet, maar ook heel lekker weer. We liepen wat weg van de boot, en toen kwam er al snel een vrouwtje met een aanbod voor een hotel. We besloten maar met haar busje mee te gaan, en het dan te bekijken. Zij bleek erg aardig te zijn, en de prijs was ook heel goed. Daar zijn we uiteindelijk drie nachten gebleven.

Dit eiland was weer een hele unieke ervaring, en een van de mooiste dingen die ik tot nu toe heb gezien in Taiwan. Het eiland is heel erg klein, en heel erg groen, vandaar de naam ook.
Maandag zijn we voor de rest van de dag eigenlijk alleen gaan chillen, maar ben ik nog wel een stukje gaan fietsen met Inbal, wij waren er eigenlijk nog het beste aan toe, dus we besloten even te verkennen. Fietsen waren trouwens gratis!

We zijn tot het vliegveld gefietst, en we dachten er over om een vliegtuig terug te nemen, haha. Na dit korte tripje zijn we weer terug gefietst, en hadden we gereserveerd voor avondeten. We zagen al snel dat er heel veel honden waren op dit eiland, die allemaal los rondliepen, wat op zich niet gevaarlijk was. Er waren wel een paar auto's, maar voornamelijk scooters.

Die avond hebben we lekker gegeten, en daarna nog gekaart in het hotel. Erg gezellig, en grappig zoals altijd. Emmelot heeft me nog wel voor de gek gehouden met een aantal kaarttrucs, en ik weet nog steeds niet hoe ze het nou deed! :'(

Dinsdag kwamen Julia en Xiongda (Chinese naam voor Yudai, een Japanse klasgenoot van haar), die ons kwamen versterken! We hadden wel eens eerder gegeten met Xiongda, en ik wist dat het een aardige jongen was, maar als je op vakantie bent leer je iemand nog beter kennen! Ik heb hem meteen een belangrijke Nederlandse zin geleerd: "Ik moet poepen." Ik weet dat jullie nu zitten te fronsen, maar het is belangrijk!

Minus Madeleine en Florian, zijn we om het eiland heengefietst! Dit was qua afstand goed te doen, maar het ging eerst ontzettend steil omhoog, dus we moesten wel even klimmen. Daarna hadden we overigens wel een fantastisch uitzicht.
We stonden hier heel erg hoog, en de wind probeerde met al zijn macht ons van die berg te blazen, wat gelukkig niet lukte.

Na wat afkoelen zijn we weer verder gegaan. Op een gegeven moment moet je dan ook weer omlaag, en dat was meteen ook erg snel. Net een raket, zo hard gingen we op een gegeven moment van die berg af!

Na onze terugkomst besloten we ook nog die avond naar de hotspring te gaan op het eiland. Deze hotspring is heel bijzonder, want hij is namelijk een van de drie zoutwater hotsprings in de wereld!
Zoals op deze foto te zien is waren er meerdere poelen, met allemaal verschillende temperaturen, en kon je ook nog dichter naar de zee als het niet te hard waaide. Daar hebben we die avond gechillt.

Die avond zijn we ook weer gaan kaarten in het hotel, deze keer met Julia en Xiongda.

De lol op het eiland was echter nog niet voorbij, want woensdag bracht weer iets heel bijzonders! We hadden besloten dat we ook nog wilden snorkelen, en daarvoor moesten we vroeg op.
Ik had mijn bedenkingen, want het het was niet heel erg mooi weer, de zon scheen niet, en het was wat koeler. De man die mee ging was ook een oude norse vent, die op dat spul zat te kauwen waar je tanden en hele mond rood van worden.
Goed, uiteindelijk waren we in onze duikpakken op de fiets naar de goede plek gegaan, en zijn we het water in gegaan. We liepen wat verder het water in totdat we niet meer konden staan, en toen gaf hij ons allemaal een hand brood. 'He', dacht ik nog, wat moeten we daar nou mee? Dat werd toen snel duidelijk toen we onder gingen! Ik heb nog nooit zoveel vissen bij elkaar op een plek gezien, behalve misschien in Australië! Dit was echt geweldig! Ze bleven net buiten ons bereik, tenzij we onze hand open deden, dan kwamen ze dichterbij om brood te stelen! Heel bijzonder, want dit waren dus allemaal eetbare wilde vissen die zo dichtbij kwamen. Helaas zou mijn camera onderwater verdrinken, dus heb ik helaas geen foto's hier van.
De rest van die dag hebben we ook rondgewandeld etc, uiteindelijk nog een erg geslaagde dag! Het lunch restaurant van die dag had ook wat van het beste eten dat ik tot nu toe heb gehad in Taiwan!
Inbal ging later die dag weg, dus we hebben haar ook nog uitgezwaaid.

Oh ja, en voordat ik dat vergeet te vertellen! Woensdag zijn we ook met de hele groep naar de oude gevangenis gegaan op Green Island. Deze gevangenis werd vroeger gebruikt voor politieke gevangenen, die door Chiang Kai-Shek waren opgesloten. Er waren ook isoleercellen enzo, heel indrukwekkend. Het zag er nu een beetje uit als een scene uit een zombie film, met de aarde die al jaren verlaten was.


Donderdag was onze laatste dag, en het enige wat we nog gedaan hebben is een stuk omhoog gefietst, en daar op de kliffen gestaan. Wederom een geweldig uitzicht die we de eerste keer helemaal hadden gemist. Er was ook een kudde geiten daar, maar wederom geen camera mee, dus ik zal toch moeten wachten tot ik die foto's van iemand anders heb...

Anyway, die middag zijn wij met de boot terug gegaan, maar we hadden pilletjes gekregen van een Zuid-Afrikaanse familie, dus we waren soort van knock-out, en vonden de terugweg eigenlijk erg prettig! De trein was ook niet interessant. Het vakantie deel van de post sluit ik af met deze enge isoleercel foto.

Don't let it out.

Verder wil ik alleen nog toevoegen dat de lessen na deze onderbreking gewoon weer door zijn gegaan, en dat ik recent ontzettend veel presentaties heb. Zo had ik er laatst een over mijn indruk van Taiwan, waar ik toen maar prompt een foto van een jongedame in mini-rokje heb neergezet. Als ik zeg mini, bedoel ik ook 'je kan ongeveer haar kont zien' mini, dus dat was weer erg grappig. Verder zette ik ook deze foto erin.

Eigenlijk is er verder niet heel veel gebeurd. Ik had al een aantal weken last van mijn rechter been (door rennen), dus besloot naar acupunctuur te gaan. Dat had ik nog nooit eerder gedaan, en het was een hele... interessante ervaring. Ik had ook al een foto op facebook gezet, maar hier is hij nog een keer.

Het weer is hier momenteel heel raar, het regent dit weekend echt heel hard, maar het is toch benauwd... We gaan weer richting de Taiwanese zomer! Maar goed dat ik weg ga in juni... Het levert wel mooie plaatjes op, zoals deze boom die ik random tegen kwam:

Als laatste wou ik even zeggen dat ik erg blij ben met de kaarten die ik van mijn oma en ouders heb gehad, leuke kaarten weer! Ik had Olga al bedankt voor haar brief toch? Zo niet, dan nog een keer, want hij was erg leuk!

Ik heb een aantal foto's van Inbal, bedankt daarvoor!!

Observaties en vooruitgang

Daar zijn we dan weer, en de maand maart is al bijna voorbij! Mijn ticket staat nu geboekt op 9 juni, wat inhoudt dat ik dan dus de 10e weer terug ben in Nederland. Dat houdt ook in dat ik nu nog maar twee hele maanden heb hier, en een paar dagen van juni, wat vliegt de tijd zeg...

De laatste tijd is het hier weer warmer aan het worden, en met het warme weer komen de kakkerlakken ook weer terug. Ik liep laatst 's avonds terug na avondeten, en toen stapte iemand bijna op een kakkerlak, waarna ze een dansje deed van de schrik. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn over een maand... Ik heb ze ook af en toe op de kamer, tot nu alleen kleintjes, en een middelgrote die ik heb geplet tussen een doos en de muur. Hij maakte een heel voldoend krakend geluid. Hopelijk schrok de rest er van en blijven ze nu weg.

Maar goed, genoeg over kakkerlakken. Ik had in mijn vorige blog al iets gezegd over mijn nieuwe klas. Ik had geloof ik niet gezegd wie er allemaal in zaten, omdat het nog kon veranderen in de eerste week. Dit semester heb ik dus intensieve klas gekozen in plaats van de normale klas. We zijn dus nu ook niet met tien man, maar met zeven. Ik heb twee Japanse jongens, en een meisje. Verder nog een Amerikaanse, een Portugese, en een Indonesische jongen. Aardige mensen allemaal! De Japanse jongens zijn niet zo goed in huiswerk maken, maar ze maken daar voor op door wel in een seconde een redelijk antwoord te kunnen bedenken in de les. Eigenlijk heel irritant voor iemand die wel altijd zijn werk doet, maar ze moeten het natuurlijk zelf weten!
Deze lessen zijn veel interessanter, want we hebben het veel vaker over van alles en nog wat, en er wordt meer gepraat. We hebben heel vaak presentaties, die dan een thema hebben.

Mijn vrienden zijn allemaal dood. :(

Vorige week ging het hoofdstuk bijvoorbeeld over milieubescherming, en wij kregen de opdracht te schrijven over de situatie vanuit een ander oogpunt. Er waren twaalf opties, en ik koos 'de laatste dinosaurus op aarde', die leek me wel leuk.
Op de dag zelf heeft iedereen verteld wat hij/zij vond van hoe het nu was, wat er gedaan moest worden, en hoe het hem/haar beïnvloedde. Ik had ook een powerpoint gemaakt, met een heleboel plaatjes, en vertelde verder een grappig verhaal van hoe ik ook de yeti en het Loch ness monster was, maar dat mensen dachten dat het allemaal andere dingen waren. Ik heb ook nog een plaatje zelf gemaakt.

Maar goed, hele leuke klas dus, en er wordt heel veel gepraat wat ik erg fijn vind. Praten is eigenlijk het moeilijkste van alles, want je kunt de karakters leren, en als je schrijft kun je altijd teruggaan en verbeteren, maar als je praat moet alles paraat staan, en dat is erg lastig soms.

Ik heb dit semester naast de nieuwe intensieve klas ook nog een zogenaamde 'culture class' er bij genomen. Het leek me wel leuk om nog iets te doen. Ik betaal verder toch voor niets, dus ik dacht...geef ik die school ook wat geld. De klas die ik heb gekozen is een klas over thee. Dit gaat dus over het zetten van thee. Dat doe je namelijk niet zo maar met je waterkokertje en je tweederangs theezakje, nee nee. Nee, er is een hele procedure, en owee als je daar vanaf stapt! Tot nu toe heb ik alleen donkere thee (zij noemen het rode thee) gehad. Eerst gooi je een keer water bij die bladeren, die in een potje zitten. Dat gooi je meteen weer weg, want dit is alleen om de bladeren 'wakker te maken'. Dan gooi je er weer water bij, en dan laat je hem vervolgens 40 seconden met rust. Dat gooi je dan in een tweede potje, die voor het schenken is. Je schenkt eerst in een soort van hoog bekertje, en daar zet je dan het kleine bekertje op, en keer je hem in een mooie beweging om. Dat lange bekertje is dan om aan te ruiken. Ja vraag het mij ook niet, want ik snap er ook niets van, haha.
Er zijn ook nog allemaal tangetjes en lepeltjes die ook een specifieke functie hebben.

Deze video hier boven lijkt er wel een beetje op. Zij mist alleen die geur bekertjes waar je dat kleinere bekertje op zet en dan om keert. Water dat er overal naast gaat vinden zij erg normaal.
Rare mensen zijn het toch ook. Er zit een jongen in die klas die uit Luxemburg komt. Hij zei vorige keer dat hij een goedkopere thee lekkerder vond dan een duurdere thee (die waren we allebei aan het zetten). Daarna was de lerares een half uur sprakeloos.

Het weer is de laatste anderhalve week steeds mooier geworden. Vandaag is het een beetje bewolkt, maar de rest van de week was het erg mooi.
Waarom begin ik over het weer? Als het mooi weer is gaan we vaker buiten zitten bij het cafeetje buiten de school. Gezellig, maar het brengt ook vreemde situaties met zich mee. De kakkerlakken komen terug als het warm wordt, en de rare mensen ook.
Ik heb hier nog nooit aandacht aan besteedt, maar de laatste tijd is het erg opvallend aan worden, dus het leek me wel leuk om even te vertellen over een aantal mensen waar wij liefkozend naar refereren als 'De Stalkers'.
Het begon allemaal met een van de Nederlandse meisjes die hier language exchange, of taaluitwisseling, deed met een Taiwanese. Eerst ging het wel ok, maar later zag ze er elke keer tegen op om met dat meisje te ontmoeten. Dat meisje (Shenron) begon haar steeds vaker te mailen, en wilde ook dat ze papers voor haar nakeek. Ze begon ook rare emails en smsjes te krijgen van haar. Op een gegeven moment begon ze ook te bellen om 1 uur 's nachts of 8 uur 's ochtends, en toen was de maat wel echt vol. De 'relatie' werd stopgezet, en dat was het einde. Of toch niet?
Dit is een deel van een email die ze later kreeg:

I miss everything we’ve been through. You are like big sister. I got care and warmth. I missed your smile. I miss the way you talk. I miss 7^th floor. I miss the time you were sharing stories. There’s so much I want to hear from you and so much to tell you. It’s one of the most unforgettable experience I had in my life. I learned and I grew. I hope it’s not the end but a new start.

Daar heeft zij vervolgens een email op terug gestuurd, waarna ze weer dacht dat het over was. Niet dus! Nog een stukje van de volgende:

I definitely will fight for this relationship before the day you left Taiwan. Keep in touch. We all need a break. fighting!!!!!!! I’m still waiting for the perfect time to start our journey.

Juist. Een beetje eng klinkt het wel, of niet? Dit meisje zien we de laatste tijd ook vaak rond school rondlopen, en dan vraagt ze mensen waar Inbal (de gestalkte) is. Ze volgde ons laatst ook bijna naar lunch, maar toen hebben we haar vriendelijk edoch ferm verzocht weg te gaan.

Nu denken jullie, rare mensen heb je altijd. Ik zei echter stalkerSSS, en er zijn er inderdaad meer. Er is een man met een lange baard die probeert iedereen te bekeren tot Katholicisme.  Hij is gewoon vervelend, maar blijft je niet volgen.
Er is ook nog een legendarische stalker genaamd Johnny, die zelfs de meest kalme mensen op stang jaagt. Hij gaat tegenover je zitten, en begint dan te praten over dat hij naar een plek is geweest waar de melkthee 10 dollar goedkoper is dan bij een andere plek. Daar gaat hij dan vervolgens een half uur over door. Hij is ook heel vies en stinkt. Zijn tanden staan ook bijna horizontaal uit zijn mond, dus als we naar hem refereren doen we met onze hand soort van zijn tanden na. Dat klinkt vervelend, maar hij is nog vervelender. Elke keer als hij begint te praten val je bijna in slaap van saaiheid.

Dan is er nog een andere man met een lange baard die ik tot nu toe elke keer heb weten af te slaan door hem te negeren, dus ik weet niet wat zijn 'game' is.

De laatste stalker is de eindbaas van de stalkers, al zorgt deze ontmoeting wel voor een grappig verhaal. Zij is een klein vrouwtje met een muts op, die een pasje om haar nek heeft hangen. Wij vermoeden dat er op staat: "Indien u dit persoon vindt, wil u dan dit nummer bellen zodat wij haar weer kunnen opsluiten."
Ik zat laatst met twee vrienden wat te praten buiten, toen zij opeens er bij kwam staan, heel dicht bij, in de comfort zone zeg maar. Toen begon ze te vragen aan een vriend hoe ze 'aap' kon zeggen in het Chinees, en '不修邊幅' wat vertaalt naar slordig of slonzig. Toen begon ze mij vervolgens te vragen waarom mijn lerares nog niet had gezegd dat ik mijn baard af moest scheren. Ze vroeg ook of ze kon zeggen dat ik er slonzig uit zag, of dat dat onbeleefd was. Gelukkig werd ik toen snel gered door een vriendin die zei wat we ergens heen moesten. Haha.

Gister was ze opeens terug, en begon tegen me te praten ondanks dat ik naar mijn iPod aan het luisteren was, en ik haar eerst niet kon horen. Ze vroeg of ik Eric Clapton kende, en dat ik een beetje op hem leek door de baard. Toen vroeg ze waarom mijn beenhaar niet hetzelfde was als mijn baard?! Hoe kan dat nou, waarom is dat niet hetzelfde??! Een vriendin stelde voor dat ik mijn broek naar beneden had moeten trekken om haar dan maar te overtuigen van het feit dat niet al het haar op een lichaam er hetzelfde uitziet, maar dat deed ik uiteindelijk toch maar niet.

Oh ja, en dan vergeet ik bijna dat er ook nog een autistische jongen rondloopt die ook maar met iedereen praat, en laatst een keer zei dat hij groot respect heeft voor Hitler, terwijl er 6 joodse mensen naast hem stonden. Niet zo soepel.

Nou, dat was het wel weer voor de stalkers!

Het enige wat ik verder nog wil zeggen is dat ik nu een weekje vrij heb, omdat het ergens deze week 'tomb sweeping day' is. Ik ga waarschijnlijk met een aantal vrienden naar het oosten van het land, en dan misschien een eiland, al hebben we gehoord dat iedereen die met een boot naar een eiland aan de oostkust gaat moet kotsen. Dat klinkt gezellig toch?

Maar goed, dan heb ik wel weer verhalen!
Ik verlaat jullie met een erg grappige blog die ik tegenkwam laatst:
http://stuffdutchpeoplelike.com/
Dingen die Nederlanders leuk vinden. Een blog geschreven door een Canadees, die wel goed heeft gekeken naar de rare dingen die Nederlanders doen. Erg grappig!

Tot volgende keer!

Hong Kong, en Twins, een beetje zoals DeVito en Schwarzenegger ja.

Ik was eigenlijk van plan deze blog meteen na de vorige te schrijven, maar toen had ik even geen zin meer. Het is wel slim om het nu te typen, anders vergeet ik weer een heleboel! Nu heb ik het (geloof ik) nog redelijk in mijn hoofd zitten.

De vorige blog eindigde met de mededeling dat ik met mijn ouders en Bart naar Hong Kong zou gaan. Mijn ouders zijn zaterdag vroeg vertrokken, en ik ben later gegaan. Het leek eerst nog helemaal in de soep te lopen, want die dinsdag was een feestdag, en iedereen ging dus op reis aan het begin van het weekend. Gelukkig had ik een slimme taxi-chauffeur die een andere route nam (langs de zee), die normaal langer had geduurd, maar nu sneller bleek te zijn. Ik schrok eerst wel, want hij kondigde niet aan dat hij een andere route ging nemen, dus ik dacht al dat hij me naar het zuiden van het land ging rijden...
Ik moest daar twee uur van te voren zijn, en dat werd uiteindelijk anderhalf uur, maar dat bleek geen probleem te zijn, want mijn vlucht had toch vertraging.
Ik kreeg zelfs nog een betere stoel, ben toen wat gaan eten, en heb gewacht op mijn vliegtuig. De vlucht was zelf prima. Ik kon alleen de aansluiting van de headset niet vinden, dus daar heb ik echt een half uur naar gezocht, haha.

In Hong Kong kwam ik in de aankomsthal uit, en daar stond Bart met een spandoek! Ik heb met hem de trein genomen naar het centrum, en we hebben toen een taxi gepakt naar het hotel.

Wij hebben vroeger dus gewoond in Hong Kong, en vroegen ons af of we nog iets zouden herkennen. Het bleek dat we allebei de geur van de taxi's nog herkenden, vreemd he? Ik was wat afgezeken, want de taxi chauffeur verstond niet waar we heen wilden gaan toen ik het in het Chinees vroeg. Daarna wist hij het in het Engels wel.
Bart en ik hadden een kamer in de Hyatt, en mijn ouders een paar verdiepingen lager een andere. We hebben daar elke dag ontbeten, want ze hadden daar een geweldig buffet, met ontzettend lekker eten! Dat kun je niet voorbij laten gaan! Je zou denken dat ik van al het eten wel foto's gemaakt zou hebben als een echte Taiwanees, maar dat valt (gelukkig) nog tegen!

We hebben in Hong Kong veel gedaan. Veel gewandeld, wat in Hong Kong toch redelijk simpel is omdat hij een tweede niveau hebben die boven de weg bijna overal naar toe gaat. Heel handig! Dan loop je dus door gebouwen en over wegen heen.
We hebben door de stad gewandeld de eerste dag, en .
De tweede dag hebben we op de piek geluncht, en daar een lang rondje gelopen. Die avond zijn we met Jenna (de dochter van een vriendin van mijn moeder) gaan eten in een erg leuk restaurant, met goed uitzicht op Hong Kong. De menu's bij dat restaurant waren overigens iPads! We zaten daar zo lang mee te spelen, dat de tijd waar de dinner special voor gold al voorbij was. Gelukkig maakten ze voor ons een exceptie!
Maandag zijn we naar ons oude huis gegaan, wat helaas niet meer bewoond was. Sterker nog, het was een bouwval! De muur waar eerst een zijdeur in zat, was nu alleen maar muur, en de hele voorkant van het huis was er af gesloopt. Wederom heb ik geen foto, mijn vader wel, maar helaas verzaakte ik weer.
Later zijn we nog bij onze oude school langs gegaan, wat ook wel erg leuk was om te zien. Wel gek dat alles opeens veel kleiner leek dan in mijn hoofd. De mensen daar waren wel erg aardig, we kregen zelfs nog een klein alumni geschenkje van ze. Een van de Chinese mensen die daar werkt begon ook meteen met mij te praten in het Chinees nadat ze uitvond dat ik Chinees kon.
De avonden waren ook elke keer heel gezellig. Ik heb met Bart en mijn ouders gezellig geborreld, en veel gepraat over van alles. Een keer heb ik zelfs alleen met Bart zitten drinken in de hotel bar. Lekkere drankjes hadden ze daar.

Na dit kort maar zeer krachtige bezoek aan Hong Kong was het tijd voor de tweede tour door Taipei, maar dan nu met Bart! Mijn ouders waren al vroeg die ochtend vertrokken naar Japan, dus heb ik eerst nog met Bart OMNOMNOM gedaan bij het buffet (pakken wat je pakken kunt), en zijn we daarna naar het vliegveld gegaan met de trein. Alles daar ging ook goed.

Grappig verhaal, we zaten daar te wachten bij de gate, en er zat een gezin naast ons met een jongetje die ongeveer 6 geweest moet zijn. Hij begon op een gegeven moment veel interesse in ons te tonen, en uiteindelijk hebben we hem tussen ons in gezet, en een foto met hem genomen, wat hij helemaal geweldig vond. Ik raakte nog met mijn zijn ouders aan de praat, die uiteraard uitvonden dat ik Chinees kon. Toen de gate open ging, pakte het jongetje zijn hoed, wat een hammerhooofd haai bleek te zijn, waar hij vervolgens mee deed alsof hij ons ging bijten, haha. Het leek een beetje op de foto links.

Toen we na de vlucht ze weer zagen, keek het jongetje eerst een beetje slaperig, maar we zwaaiden naar hem, en toen was hij helemaal blij dat we hem herkenden en zwaaiden, haha.

In het vliegveld ging ik makkelijk door de douane heen met mijn resident kaart, maar daarna was ik Bart opeens kwijt. Was hij misschien al naar beneden gegaan? Nee, daar was hij niet... Misschien nog boven? Bleek dat hij een formuliertje moest invullen, en gelukkig kwam ik terug want hij moest ook een adres invullen (niet dat ik die wist).

Bart had aangegeven op de dorm te willen blijven met mij. Een goedkope optie, want ik heb hem elke keer gewoon naar binnen meegenomen, dus het was gratis! Ik had ook al twee matjes, en twee dekbedden van alles. Symmetrie is belangrijk!
Dinsdag kwamen we 's middags aan, en hebben die dag niet meer heel veel gedaan. We zijn door de nightmarket gaan lopen, maar het was helemaal niet lekker weer, en Bart had geen jas mee. Ik vreesde al voor een week in de kou kleumen.
Woensdag ochtend zijn we om een redelijke tijd opgestaan, en hebben we eerst maar eens ontbeten. We hadden allebei ook goed geslapen, al had ik verwacht dat Bart het niet makkelijk zou hebben op een matje die ongeveer zo dik was als een dubbelglas raam.

We hebben die dag eerst Chiang Kai-Shek memorial hall gezien, waar het toen erg rustig was. Ik moet overigens ook even vermelden dat het ontzettend lekker weer was geworden opeens (BART KOM TERUG), ik vermoed dat Bart het had meegebracht. Daarna zijn we naar Taipei 101 gegaan, wat toevallig het enige gebouw bleek te zijn in heel Taipei wat in een wolk verhuld was... Nou ja, toen zijn we eerst maar wat gaan lunchen in de foodcourt. We hebben na die lunch allebei een ijsje gekocht die duurder was dan de lunch, en zo vullend was dat we uiteindelijk zijn weggerold.
Sun Yat-sen memorial was de derde stop, en daar werd wederom toevallig de wacht gewisseld terwijl wij er waren, dus daar hebben we ook even naar staan kijken.

De wolk bij Taipei 101 was inmiddels vertrokken, dus toen zijn we daar opgegaan. Het was daar erg druk, allemaal vasteland Chinezen, wat duidelijk te zien was aan hun hoofden, en het feit dat ze veel meer herrie maakten en wezen en staarden naar ons.

Donderdag zijn we eerst wat tempels langs gegaan. Confucius/Bao'an tempels lagen op ons pad richting Xin Beitou. Dit was een makkelijk te bereiken metro station, wat ongeveer uitkwam in de wildernis. Opeens liepen we in een uithoek van de stad waar je gewoon tussen de bomen liep. Xin Beitou staat bekend als een van de plaatsen dichtbij Taipei waar je hotsprings kunt vinden. Ik was hier zelf nog nooit geweest, maar zou zo weer teruggaan! Het was ontzettend lekker wandelen daar, en je kon ook langs een rivier lopen waar heel warm water doorheen liep, wat naar zwavel rook. De dampen kwamen er vanaf!

We zijn uiteindelijk zelf naar een public hotspring gegaan, die maar 40,- was (ongeveer 1,-). Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik een echte hotspring heb meegemaakt, want ik was alleen eerder in een bad geweest waar hotsping water inkwam. Dit was echt buiten in baden gevormd van stenen. We zaten daar tussen allemaal chillende oude Chinese mensen, en een Frans gezin. Heerlijk was het, en dat zeg ik niet snel met ervaringen waar je gewoon stilzit. Helaas vergat ik in alle chillheid wel een foto te maken van de hotspring.

Later zijn we met de taxi vanaf daar gegaan naar het Grand Hotel, waar Bart ook erg van onder de indruk was, geloof ik. Daar vroegen we nog aan een random Chinees om een foto te maken van ons voor het hotel, wat hij graag deed.
We liepen vanaf daar terug naar een metro station, en zijn toen gaan uitpuffen bij de dorm. Die avond hebben we nog samen met Vincent gegeten, en zijn we een film gaan kijken in de bios: This means War, een erg grappige film over twee spionnen die om een vrouw vechten, een aanrader, wij hebben erg gelachen!

Vrijdag was een beetje een rare dag. We hebben eerst ontbeten, en zijn toen naar een tempel dichbij gegaan. De Shandao tempel. Deze stond echter in de steigers, dus we konden alleen de binnenkant zien. Daarna zijn we gelopen naar een museum dat we hadden uitgekozen in een park, maar dat park was afgesloten. Nou ja, dan maar even bij de nationale bibliotheek kijken. Daar mocht je alleen naar binnen als je een bibliotheek pas had. Uiteindelijk zijn we afgereisd naar Ximen, waar we geluncht hebben. Daar is het altijd leuk, dus dat was prima. Na Ximen hadden we een idee voor nog een museum, het War museum (toch mannen he), maar die bleek ook dicht! Nou ja zeg. De rest van de dag was overigens wel prima.
We zijn na Ximen naar de Longshan tempel gegaan, die altijd open is. Daar was het zoals altijd ontzettend druk!

Nu waren we het wandelen wel een beetje zat, en zijn we maar teruggegaan naar de dorm. Later besloten we nog wel om even een metro station naar beneden te gaan, om de National Taipei University te bezoeken. Dit is de beste universiteit in het land. De campus is echt enorm, en ze hebben ook heel veel sportvelden. Iedereen reed daar trouwens rond op fietsen, wat ik nog niet zoveel had gezien ergens. Heel veel studenten en bijna geen buitenlanders, leuk om dat gezien te hebben. De foto hier links is overigens de bieb.

Die avond hebben we gegeten bij Din Tai Feng, waar ik ook met mijn ouders was geweest. Ik heb nu wel een foto genomen van wat dumplings. Dat briefje rechtsboven is trouwens de handleiding die uitlegt hoe je ze moet eten. Zij geven altijd aan 1 scheut soja saus, en 3 scheuten azijn, maar ik doe lekker nooit azijn, en dat trekken ze niet zo goed als ze het zien, haha.

De laatste dag moest Bart om ongeveer half 5 richting het vliegveld gaan, en we hadden afgesproken om te gaan lunchen met Florian en haar broer, die ook Taiwan bezocht. We hebben geluncht bij een Indisch restaurant, wat ook goed beviel. Later zijn Bart en ik nog teruggegaan naar Chiang Kai-Shek memorial om wat souvenirs te regelen. Daar was toen een of andere parade aan de gang, geen idee waar het voor was. Dit is nou al de derde keer dat ik daar kom, en dat er iets aan de hand blijkt te zijn!
Ik heb rond vier uur Bart buiten de dorm in een taxi gezet, en naar het vliegveld gestuurd. Ik vergat er overigens wel bij te zeggen welke terminal, maar ik hoorde later dat hij weer in Nederland was, dus ik nam aan dat het goed was gegaan.
Het was ontzettend leuk dat hij er was, wat ook geholpen werd door het mooie weer dat we hadden.

Nu is het derde, en tevens laatste semester begonnen. Deze keer heb ik besloten om intensive te gaan doen in plaats van normaal, wat inhoudt dat ik nu 3 uur heb, en niet 2. En dat ik dus geen extra uren meer hoef te maken. Ik heb wel meer huiswerk, maar de lessen zijn ook veel beter. Er gebeurt veel meer, en ik heb het idee dat mijn luisteren en spreken veel meer worden getest. De lerares is ook ontzettend goed, ik heb het idee dat er meer aandacht wordt geschonken aan voorbereiding als je intensive hebt gekozen.
Klasgenoten zijn bijna allemaal nieuw, behalve een Japans meisje die vorig semester elke keer 5 minuten voor het einde van de les binnenkwam, ben benieuwd hoe zij erbij is gekomen om dit te gaan doen...
Over Japanners gesproken, er zit een jongen in mijn klas, die ontzettend vreemd is. De eerste les stelden we ons voor, en hij zei toen dat hij Chinees is gaan studeren om "het geheim te ontdekken". "Welk geheim?" vroeg de docente. "Het geheim van Taiwan, elk land heeft een geheim". We vermoeden dat hij misschien een spion is, al beweert hij zelf een ninja te zijn.
Vandaag moesten we debatteren over de omstandigheden op de weg in Taiwan, en degene die sprak moest gaan staan. Elke keer dat hij ging staan deed hij eerst een "yo, yo" als een rapper. Vreemde jongen...
Dan nog twee foto's van Taipei gezien vanaf Taipei 101 en een rij rare paaltjes bij Xin Beitou

De rij was langer dan dit, maar dan zijn de hoofden niet zo duidelijk te zien, haha.

Februari ook al voorbij

Daar zijn we dan weer! Ondanks dat ik me had voorgenomen meer te gaan schrijven in 2012, is dat wat lastig gebleken in de maand Februari! Eigenlijk had ik aan het begin van de maand een blog moeten schrijven, want toen had ik nog wat tijd. Ik was toen wel aan het leren voor de grote Chinees toets aan het einde van het semester (die ik gehaald heb!).

Die toets vond plaats op de 15de, en diezelfde week kwamen mijn ouders aan in Taipei op de 18de (zaterdag). Op de 17de was de laatste van vier verjaardagen van Leiden studenten, de helft is dus jarig in Februari... niks vergeleken bij Augustus, maar goed.
Anyway, op de 18de kwamen mijn ouders dus aan, en ben ik ze gaan opwachten op het vliegveld. Dit hadden ze niet echt verwacht, en keken daarom ook over me heen totdat ze praktisch bovenop me stonden. Vreemd aangezien niemand anders daar blond haar had...
Ze waren een uur later dan ik verwacht, maar dat kon de pret niet drukken! We werden met auto naar de Hyatt in Taipei gebracht waar we na wat roomswitchen (de eerste kamer was MOIST), wat zijn gaan relaxen.
Die avond hebben we eerst beneden wat gedronken samen, en zijn daarna naar een restaurant in de foodcourt van Taipei 101 gegaan, Din Tai Fung. Dit restaurant heeft ontzettend goede dumplings, en andere dingen, en het was ook nog erg leuk! We moesten wel 45 min wachten voordat we er terecht konden, maar gelukkig zijn wij heel relaxed.

Zondag ben ik vroeger opgestaan zodat ik mee kon doen met ontbijt, wat zeker niet slecht was. Dit was dag een van de tour, dus heb ik ze meteen mee genomen naar Sun Yat-sen memorial hall, die dicht bij de Hyatt zit.

Ik was daar zelf ook nog niet geweest, en vind het een mooi gebouw. Heel anders dan Chiang Kai-Shek memorial die veel massaler is. Het was daar eerst heel erg rustig, en terwijl ik daar liep vroeg ik me maar af waarom een aantal tegels op de vloer voor het beeld van Sun Yat-sen zo kapot waren. Daar kwamen we later achter toen het om 11:00 opeens heel druk werd, omdat de wacht werd gewisseld. Ze hebben daar ook nog van die soldaten staan die ceremonieel doen, en dan dus met hun wapens op de grond slaan. Doe dat maar vaak genoeg en de zaal stort om je heen in elkaar. Dat was overigens wel een leuk toeval, want ik had helemaal niet bedacht dat we dat ook konden zien.

Mijn vader vroeg terwijl we daar waren nog waar de rest van de Taiwanese troepen zijn, en ik moest toegeven eigenlijk geen idee te hebben. Zouden alle bergen eigenlijk hol zijn, en net zoals bij the Thunderbirds grote vliegtuigen kunnen afvuren? Ze moeten toch ook ergens raketten hebben?

We zijn daarna met de metro (die een handig systeem met muntjes heeft, en heel goedkoop is) naar de Confucius en Bao'an tempels gegaan, die ongeveer op elkaar liggen. Ik was daar al eerder geweest, er staan ook in een eerdere post wel foto's van. We probeerden nog daar in de buurt lunch te vinden, wat onmogelijk bleek, dus toen zijn we maar naar de Longshan tempel gegaan. Ik wist ZEKER dat we daar iets zouden vinden, NOT.
Longshan heb ik ook helemaal aan het begin van mijn jaar bezocht, en vind ik nog steeds de bijzonderste tempel omdat hij altijd zo drukbezocht is. Er zijn mensen van alle leeftijden. Mijn vader had wederom een zeer scherpe vraag, over al het eten wat daar dan gebracht wordt, en wat daar dan mee gebeurt. We zagen namelijk ook mensen weer dingen meenemen. Wederom had ik geen goed antwoord (wat studeer ik ook alweer?).
Uiteindelijk zijn we uit wanhoop maar teruggegaan naar het hotel, en hebben we geluncht bij Chili's (hamburgertje, goed Chinees eten dus). Die middag nog naar Ximen district gegaan, het drukke fashion gedeelte van de stad, waar de bizarste Taiwanezen te vinden zijn. Alle mensen zonder brilglazen, jongens die er uitzien als meisjes, meisjes die er uitzien als jongens, en alle soorten kleding en haar zijn daar te zien. Altijd interessant, al vonden de mensen ons daar net zo spannend als wij hen.
Als ik alleen ben val ik nog niet eens zo heel erg op (ik ben zo ninja), maar als er iemand anders naast loopt die nog langer is zijn we opeens veel meer in de spotlight.
Die avond hebben we gegeten bij een Chinees restaurant in de buurt van het hotel, waar ik nog niet eerder was geweest. Ze hadden zuid-Chinese stijl, dus weer anders dan Taiwanees eten. Ook niet slecht!

Maandag zijn we op een mooie dag in Taipei vertrokken naar Kending. Het was tot dat moment nog niet erg mooi weer geweest in Taipei, en dat kwam ons wel goed uit, want wij gingen naar de meest zuidelijke locatie van het land, Kending dus. Hier regende het nooit, had ik gehoord. Wij hadden een familiekamer geboekt in het Chateau Beach Resort Hotel Kending, wat vast erg mooi was geweest in de zon.
Dat zeg ik omdat het alle dagen dat wij daar waren heeft geregend. Wij hebben dus eigenlijk niet zoveel kunnen doen daar. Ondanks dat hebben we erg kunnen lachen om alles, al maakten ze het ons soms wel wat lastig. Ze waren namelijk aan het schilderen overal dus we werden wat high van alle verfdampen. Misschien was dat ook wel de reden dat we het toch erg leuk hebben gehad... wie zal het zeggen.
Er waren drie restaurants in het hotel, waar er maar een van open was. Dit restaurant had een buffet, wat elke avond en ochtend open was, en zeker niet slecht was!
De eerste avond dat we daar aten bestelden we een fles rode wijn, die ook kwam, maar wel zo koud was dat er ongeveer ijspegels aan hingen. De tweede avond hadden we geleerd van die fout, dus namen we een fles witte wijn, die vervolgens eerst 15 minuten in een ijsemmer koud moest worden want hij was te warm. Rare wereld...

Op dinsdag was het wel droog, en besloten we wat te gaan wandelen. Net toen we een beetje door de natuur gingen lopen begon het opeens heel hard te regenen, en zijn we helemaal verzopen teruggekomen in de kamer. Mijn vader heeft nog zijn schoenen gedroogd met een haardroger. Dat is ook het enige moment dat ik mijn korte broek heb gedragen, omdat ik geen tweede lange broek meehad (wat een optimist ben ik toch).
Verder hadden we ook nog een moment dat we wilden vragen over internet, waarbij ik vastbesloten op de balie afliep. De blik van paniek die bij de receptionist te zien was, sloeg om in algehele paniek toen hij razendsnel zijn collega toefluisterde iemand te bellen die Engels kon spreken. Gelukkig zei ik toen in het Chinees dat ik Chinees kon praten, waarna ze allemaal een zucht van verlichting slaakten.

De parents waren overigens wel erg te spreken over de trein, die met ongelooflijke snelheid het hele eiland doorging. Erg comfortabel was hij.

Woensdag ben ik met ze op Taipei 101 gegaan, ook mijn eerste keer (ongelooflijk toch?). Die avond hebben we met Inbal, Madeleine, en Florian peking duck gegeten bij het Celestial Restaurant, wat erg lekker was.
Donderdag was 'een dag in het leven van Thom' dag, en heb ik ze dus alles bij mijn dorm laten zien. Ik ben eerst nog wel voor de laatste keer naar een les gegaan dit semester, en daarna ben ik als een professionele snelwandelaar naar Guting gegaan, waar ze stonden te wachten. We hebben alles bij de school gezien, en ook de nightmarket waar ik ze een banaanmilkshake heb laten proberen. We hebben geluncht bij de Golden Chicken, waar ze ook erg over te spreken waren. Die avond zijn we voor de tweede keer bij Din Tai Fung gaan eten, wat nu weer een succes was.
Ik heb toen wel mijn mond verbrand, waar ik nog steeds last van heb, maar het was het waard. We hadden daar trouwens ook nog een heel awkward gesprek met de enige westerse persoon die daar werkt, een Russisch meisje genaamd Anna. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo nep aardig was, haha. Ze is nu een familie meme geworden.
De laatste dag hebben we het National Palace Museum, en het Grand Hotel bezocht (damn wat groot), en zijn we 's avonds gaan eten bij Ziga Zaga, in het hotel.

Ik zet nog even wat foto's bij deze post, en dan sluit ik hem af anders wordt hij te lang! Ik ga wel zo snel mogelijk aan de slag om er nog een te maken, want na het Taiwan bezoek zijn we naar Hong Kong gegaan. Hier hebben we vroeger gewoond, dus dat was zeker ook interessant! Bart is hier nu bij mij, dus er gebeurt nog steeds van alles!
Sorry trouwens dat ik niet meer foto's heb, maar sinds het bezoek van mijn ouders ben ik weer teruggevallen in oude Valks gewoontes "Camera's? Daar heb je toch een geheugen voor?!".

En dan ten slotte nog wat grappige observaties. Ik heb namelijk nu 24/7 een notitieboekje in mijn jaszak, dus nu schrijf ik alles bijna meteen op. Zo heb ik bijvoorbeeld opgeschreven dat er aan het begin van Februari nog bijna niemand op de dorm zat. Iedereen was toen met vakantie behalve wat buitenlanders die een jaar blijven zoals ik. Zo ook awkward Fin, die ik overal opeens tegenkwam. Hij lacht als een pedofiel, en als hij zijn gezicht wast klinkt ziet het eruit alsof hij ook een duivel probeert te verjagen uit zijn ziel.
Dan nog even over de bieb bij de school. Ik ga aankomend semester Intensive course doen, wat inhoudt dat ik dan niet meer extra uren hoef te maken, dus ook niet meer in de bieb. Gelukkig maar, want wat een rare mensen komen daar.
Zo is er een man (ongeveer 40 jaar), die altijd hetzelfde aanheeft. Een witte broek, en een witte trui met capuchon. Hij lijkt een beetje op iemand in een dwangbuis, wat niet geholpen wordt door de permanent geschifte uitdrukking op zijn hoofd. Hij heeft ook wel iets weg van Silas van de Da Vinci Code. Brrr, hopelijk kom ik hem nooit tegen in het donker. Dan zou ik me voor het eerst hier onveilig voelen 's nachts.

Er zijn ook hele rare Japanners, maar dat spreekt eigenlijk voor zich, dus die laat ik voor wat ze zijn.

Verder zijn er ook mensen die rondlopen met echte zwaarden, wel in een hoes, maar toch vreemd.
Er is ook een rare Franse zwarte vent die langs slapende mensen loopt en smileys in hun schriften zet. Hij kan overigens geen Engels, en maakt erg veel lawaai. Hij draagt ook een zonnebril als het donker is (zou hij de neger variant van Cyclops zijn?).
Verder is er ook nog een mysterieus figuur die bekend staat als de snurkende monnik. Hij gaat naar films om zijn uren op te vullen, valt daar vervolgens in slaap, en gaat vervolgens heel hard snurken. Ik ben nog niet achter de voordelen van deze meditatie techniek, maar ze zullen er vast zijn.

Als laatste groep wil ik het even hebben over nog een typische groep: De Mexicanen. Ik noem ze zo, maar eigenlijk omvat dit elk Spaans sprekend persoon uit Latijns-Amerika. Er komt er eentje binnen, die dan vervolgens eerst moet zoenen met alle meisjes uit de sekte, en handen moet schudden met alle jongens. Dan gaat hij/zij vervolgens zitten en gezellig mee praten met de anderen. Het zijn Latino's, dus uiteraard praten ze niet zacht, maar emotioneel hard.

Tot dusver de bibliotheek. Een wat pessimistische gay, uit Slovenië, Marko, met wie ik wel eens spreek noemde het passend een eetzaal in een gevangenis.

Oh ja, er loopt ook nog een jongen rond die sprekend lijkt op Ben Affleck...zou het hem zijn?

Dat was echt alles wat ik heb! Volgende keer dus meer verhalen over Hong Kong, en Bart zijn bezoek hier! Baaaaai Baaaaaai

Chinees nieuw jaar

新年快樂, oftewel Gelukkig nieuw jaar! Hier in Taiwan zijn we het jaar van de draak begonnen! Feestelijkheden alom! Het is nu de 30ste, en ik hoor de hele dag al vuurwerk afgaan in de stad. Dit schijnt hier al een week bezig te zijn, maar ik was niet in Taipei dus dit was wel even schrikken (letterlijk).

Waar was ik dan wel, vragen jullie je zeker af? NOU... met vakantie! Jaja, net terug uit Nederland, en meteen weer een vakantie. Goed geregeld toch??
We hadden besloten dat we in ieder geval de stad uit moesten, want in Taipei is het al ongeveer een maand slecht weer. Het regent, waait, en is gewoon grijs en koud (niet vergeleken bij NL hoor ik). We besloten daarop naar het zuiden te gaan, om weer bij te komen van al dat studeren.

Ik was al eens via de oostkant met de trein gegaan, en de anderen ook, dus nu gingen we iets aan de westkant doen! We besloten onze reis te beginnen door naar Tainan te gaan. Tainan is na Taipei de grootste stad in het land (als ik me niet vergis), en ligt een stuk meer naar het zuiden. We (Florian, Madeleine, Emmelot, Anica en ik) zijn met de metro gegaan naar het busstation in Taipei, want we hadden besloten dat we met de bus naar Tainan zouden gaan. Ik wist niet zeker of het me zou bevallen of niet, maar de bus bleek ongelooflijk comfortabel te zijn, en we vielen ook allemaal snel in slaap.

Na een reis van ongeveer 7 uur kwamen we 's middags uitgeput in Tainan aan. We hebben toen even gelopen, maar besloten toen een taxi naar de eerste hostel te nemen. Deze hostel heette 'Bike Tainan Hostel', en was erg nieuw. Kamers waren erg schoon, en hadden zelfs IKEA bedden! De host was een erg aardige jonge jongen, die ons graag hielp met alles. Ze hadden daar ook nog 2 douches op het dak, dat was ook wel bijzonder, haha.
Die eerste avond zijn we richting de nachtmarkt in Tainan gegaan om te eten, via nog wat tempels natuurlijk. Zelfs als je ze niet zoekt struikel je over de tempels in Tainan.

Ik weet ook zeker dat ik nog nooit zoveel heb gelopen in een vakantie als tijdens deze! Elke keer als we ergens heen zijn gegaan overdag, zijn we 's avonds weer terug gelopen! Gatver, beweging. Maar goed, zo zagen we wel een heleboel dus het had ook zo z'n voordelen.

De nachtmarkt waar we uiteindelijk uitkwamen bleek ook weer heel anders te zijn dan wat we tot nu toe hadden gezien. Deze had namelijk een heleboel kermis attracties, maar natuurlijk ook eten, drinken en kleding.

Na een lange tijd daar rondgewandeld te hebben, zijn we in Valks tempo teruggelopen naar de hostel. Dus het duurde ook minder lang dan op de heenweg. Dit was allemaal nog tijdens de eerste dag van aankomst.

De volgende dag hebben we onze spullen weer ingepakt, want we waren laat met boeken dus we konden alleen de eerste nacht daar blijven. Geen reden tot paniek, want we hadden al een andere hostel gevonden voor de tweede en derde nacht. Dit was de Dodoro Backpackers Lodge. We hebben maar een taxi genomen, want om met de bagage rond te zeulen leek ons ook niets. Dit hostel was duidelijk wat ouder dan de vorige, maar het bleek later dat we eerst ook niet het hele hostel te zien hadden gekregen. Wij bleven namelijk in het gebouw van de ingang, maar het bleek dat je achter dat gebouw door een steegje kon doorsteken naar het tweede deel. 

De eerste nacht sliepen we dan ook in het eerste gebouw, en omdat er verder geen plaats was bleven we met vijf mensen in een kamer, op vijf matjes en vier dekbedden. Deze matjes waren echter zo dun dat we net zo goed op de grond hadden kunnen gaan liggen. Gelukkig was ik dat inmiddels wel gewend, dus ik heb toch wel goed geslapen die avond. Een van de dames (Emmelot) snurkte kennelijk heel erg, dus Florian was grote delen van de nacht wakker. Ik schijn haar nog aangekeken te hebben met een blik die zei: "MAKE IT STOP", al kan ik dit me niet meer herinneren. 

De kamer was trouwens net zo breed als dat ik lang was, dus ik ben maar bij het raam gaan liggen om nachtelijke valpartijen te voorkomen. 

Na de spullen droppen zijn we naar het Nederlandse fort gegaan wat in Tainan zit. Dit is Fort Zeelandia, waar ik met kerst ook nog een vraag over had gesteld in een pubquiz met vrienden. Leuk om dat ook in het echt te kunnen zien! Kennelijk was een groot deel van het oude fort gesloopt, dus de dingen die er nu stonden waren later weer bijgebouwd. Wel stond er boven een deur ergens VOC, en hadden ze ook nog dingen van die tijd in een soort van museum. 

Het was die dag lekker weer, en er was ook een kwartet liedjes aan het spelen op een grasveld ergens. Om het fort heen zaten overal dingen waar je eten kon kopen, dus daar hebben we ook veel gebruik van gemaakt. 

Het was ook weer ontzettend druk zoals je hier naast kunt zien, dus het laatste stuk zijn we maar gaan lopen. Dit kwam ook omdat onze taxi chauffeur een maniak was die over de scooter strook ging rijden op volle snelheid, om vervolgens door rode lichten te schieten op zoek naar de snelste route. Efficiënt was hij in ieder geval wel. Richting het einde zei hij nog: "Het staat helemaal vast hier", waarop wij maar zeiden: "Geen probleem, laat ons er NU MAAR UIT."

Die avond zijn we bij een winkel nog wat kleine dingetjes gaan halen, om vervolgens op de kamer gezellig te gaan kaarten. 

De volgende dag zijn Anica en Emmelot naar Taizhong vertrokken, en zijn Florian, Madeleine en ik samen met een Mexicaanse jongen (Moises), die we van studie kennen, eerst maar eens goed in de zon gaan chillen. We kozen hiervoor een park wat hoorde bij een school uit, waar we eerst eens even in de zon hebben gelegen. Later besloten we iets te gaan doen, en toevallig kwamen we toen in gesprek met een gezin die ook in dat park was. De man besloot daarop ons een lift te geven naar de Confucius Tempel in Tainan (aardig he!). Hij had ook een hele luxe auto met een camera aan rechts zodat je eigenlijk die spiegel niet meer nodig hebt. 

De rest van deze dag hebben we bij de Confucius tempel in de buurt doorgebracht, en 's avonds hebben waren we door alle kleine dingetjes eerder nog behoorlijk vol, dus zijn we iets gaan drinken in een cafe. Dit was wel een typisch cafe, want het was namelijk verstopt in een heel erg smal steegje, waar je dan met een trapje in het cafe kon komen. Mijn camera was toen op dus ik heb er zelf geen foto's van, maar anderen wel. Die houden jullie te goed! 

De foto hiernaast is trouwens van de nachtmarkt tegenover de Confucius tempel. Ook een leuke markt, met wat meer rommel spulletjes, en leuke cafetjes. 

Die avond zijn we wederom helemaal teruggelopen naar hostel, maar we hadden wel een andere kamer nu met stapelbedden, die ons toch wel veel beter beviel! 

Dit is een lange blog aan het worden zeg! Ik ben er ook nog niet, want het hoogtepunt moet nog komen! Na ons verblijf in Tainan besloten we eens iets geks te doen. We besloten zonder echte voorbereiding naar een eiland te gaan. Dit was wel een gok, want het had zo maar gekund dat we nergens hadden kunnen blijven daar, maar we wilden het toch wel proberen. Inmiddels waren Florian, Madeleine en ik nog over, en we gingen weer reizen.

We zijn vanaf de hostel met een taxi naar het treinstation gebracht. Toen met de trein naar Gaoxiong, en vanaf het treinstation met bus naar Donggan. Dit is een havenstadje waar de ferry vanaf zou vertrekken naar het eiland dat we hadden gekozen, Xiao Liuqiu (=Klein Liuqiu). We moesten wel eerst nog met een taxi vanaf het busstation naar de haven, en toen nog met een speedboot ferry naar het eiland! Ongeveer alle manieren van transport gebruikt! Het viel me nog mee dat we niet uit de speedboot moesten halverwege, om vervolgens de rest met kajak te doen. 

Het weer was trouwens al de hele dag erg mooi, want we waren nu nog iets verder naar het zuiden dan eerst. We zagen al erg snel het eiland opdoemen aan de horizon, en dachten eerst eigenlijk dat de speedboot direct het eiland zou opvaren, afgaande op de snelheid waarmee hij ging. 

Het eiland bleek echt geweldig te zijn. We zijn in de richting van een camping gaan lopen die in de Lonely Planet stond, want dat was het plan geworden. Ik was best wel tegen het idee van camperen, dat is niet heel erg Valks namelijk. Ik ging toch maar mee met het idee, want ik hou wel van een uitdaging. Uiteindelijk kwamen we bij een camping, en na een moeizame start begrepen we toch wat ze precies in gedachten hadden qua prijs. Ze spraken op het eiland namelijk een heel raar dialect waar we eerst niet helemaal uit konden komen. 

Deze camping was niet de camping die we zochten, maar de mensen waren erg aardig, en de locatie was ook mooi, dus we besloten het te doen. 

De camping is gerund door een familie, en een aantal zonen van de bazin hebben de tent voor ons in elkaar gezet! We hadden vanaf de tent uitzicht op de zee, en het was alle drie dagen erg lekker weer, dus het was eigenlijk wel perfect! De douches enzo waren verder ook ok (behalve dat het bij alle douches gewoon een slang was, en geen douchekop, haha). 

We hebben alle dagen uitgeslapen, en hebben gesnorkeld, gelegen aan het stand, gewandeld, en gegeten! Erg gezellig allemaal dus. Ik zet aan het einde wel een rijtje foto's erbij.  

We hebben ook twee keer bij de camping gebarbecued, waar ik wel een keer mijn knie aan het verbrand, maar ach, dat heb ik wel over voor eten. 

Eerst even wat foto's.

Dit eiland bestaat voor een zeer groot deel uit koraal, net zoals de steen hiernaast. In het water was dat ook goed te zien.
Ik heb ook nog een heleboel kleine schelpjes en een paar stukjes die op het stand waren mee teruggenomen.
Verder zaten er natuurlijk ook de nodige tempels op het eiland, waarvan we er een aantal hebben gezien.



Ik vind zelf de koppels leeuwen die bij de ingang staan erg mooi, en maak daar redelijk vaak foto's van, en de leeuw hiernaast vond ik erg opvallend. Dit was er trouwens niet opgetekend, zo ziet deze leeuw er echt uit, haha. Hieronder staat er trouwens nog een. Deze vond ik ook opvallend, want ik heb nog nooit zo'n grote gezien, en hij functioneerde ook als verbrandingsoven, waardoor het leek alsof hij rook uitblies.

Hierboven dan nog even een foto van ons in snorkel outfit. Charming he! De vrouwen zien er in deze outfits zelfs nog goed uit! Over mezelf begin ik maar niet. Hieronder staat trouwens een van de vele graven die we overal op het eiland tegenkwamen. Dit waren gewoon familiegraven, maar er waren er zo veel, en verder geen huizen te bekennen! Wel wat freaky. Ik kreeg toen meteen gedachten over een zombie opstanding op dit eiland.

Tijdens de laatste dag besloten we op zoek te gaan naar de 'Black Dwarf Cave' waar een monument stond om alle mensen te herdenken die door de Nederlanders zijn afgemaakt. De Nederlanders schijnen namelijk alle inwoners van dit eiland vermoord te hebben omdat een van hun schapen dood was gevonden. We deden dan ook maar alsof we Duitsers waren. Ja dat horen jullie goed, Duitsers ja!
Anyway, de grot hebben we uiteindelijk niet bereikt, want we liepen toen het zonsondergang was per ongeluk het strand op ergens, en we wisten dat het donker zou zijn als we bij die grot zouden aankomen. We besloten daarop maar te blijven zitten op het strand, en wat verder te genieten van het weer.

 En dan tenslotte nog de zonsondergang, die we zagen tijdens onze wandeling.

Nou, dat was het dan uiteindelijk weer! Volgens mij heb ik een lang verhaal getypt, maar er was ook erg veel gebeurd! De terugreis verliep verder voorspoedig. We hadden gerekend op terugkomst rond 22:00, maar dit werd 17:50, dus dat viel ons heel erg mee. In Taipei regent het, en is het verder koud zoals gewoonlijk, en de lessen zijn weer begonnen. 

Nu beginnen de voorbereidingen voor de tweede 'einde van het semester' toets. Ik laat later wel weten hoe dat gegaan is! 

Toedeloo!

PS: Er kunnen wat fouten in staan, want ik ben al een tijd aan het typen, en ik moet ook nog andere dingen doen. Ik heb echter geen zin meer om het geheel terug te lezen. Misschien later! :P

Back in the groove

Nieuwe blog, WHOOOOO. Goed, ok.

De laatste blog had ik net geschreven voordat ik weer terug ging naar Taiwan. Het was erg leuk om kerst met mijn familie en vrienden door te brengen, en ik ben erg blij dat ik gekozen heb om te gaan! Ik zei in de laatste blog dat het net lijkt of er in Nederland niets veranderd was terwijl ik er niet was, maar nu ben ik hier terug, en is dat precies zo! Iedereen studeert gewoon door, en het leven gaat voort. Mensen zijn maken natuurlijk wel uitstapjes naar hier en daar, maar verder gaat alles hier ook gewoon door.

Het is wel zo dat bijna de hele dorm rond deze tijd leeg loopt, want alle vaste land Chinezen gaan nu ongeveer terug, zodat ze met hun familie Chinees nieuw jaar kunnen vieren. Dan blijven dus alleen de buitenlanders over! Volgens mij krijg ik ook al een nieuwe roommate die de 16de komt nadat de ander weggaat. Ben benieuwd.
Om te voorkomen dat ik weer een aanrandende snurker direct boven me heb, ben ik van plan wat spullen op dat bed neer te leggen, en de nieuwe twee dan te vragen of ze het ok vinden om dat bed vrij te laten. Klinkt als een goed plan toch? Anders vind ik het ook ok als hij met mijn hoofd niet aan mijn kant gaat liggen. Dat zou ook al heel wat zijn. Ik heb momenteel dus nog de twee Chinezen die uit Guangzhou komen. Ze hebben dezelfde achternaam, en lijken best op elkaar (uiterlijk), maar daar houdt de gelijkenis ook op.
De een (aanrander), gaat erg vaak uit en komt laat terug, hij is redelijk egoïstisch, en doet eigenlijk maar wat. De ander is veel rustiger, en praat veel met zijn vriendin via Skype. Don't get me wrong, ze zijn allebei aardig, maar als je een tijdje met mensen woont gaan de mindere dingen ook opvallen. De aardige gaat de 16e weg, en de ander op de 20ste.

Het is eigenlijk jammer dat ik zo laat pas veel met die ene jongen begin om te gaan, want hij ging niet zo heel vaak de dorm uit dus tijd had hij in ieder geval. Ik ging eigenlijk gewoon met andere vrienden dingen doen, maar hij is ook erg aardig! De laatste week ben ik een aantal keren met hem gaan eten, en sporten deed ik eerder ook al met hem. We hebben ook met z'n vieren foto's genomen, ik zet er eentje bij...
Links staat Mars, dan Vincent, en vervolgens Eric met wie ik vaak sport.


Behalve dat zij dus weg gaan, verandert er voor ons eigenlijk niet zoveel. Ik heb 15/2 weer een 'einde van het semester toets', waar ik inmiddels wel weer wat voor ga doen denk ik. Iedereen begint ook al na te denken over ergens heengaan met Chinees nieuw jaar, maar dat is natuurlijk lastig als IEDEREEN ergens heen gaat. Er zijn tenslotte maar zoveel plaatsen op dit eiland, haha. Maar goed, we gaan zien of dat lukt!

Verder is eigenlijk alles sinds ik terugkom redelijk normaal, behalve dit weekend! Donderdag ben ik met Vincent en Eric iets gaan drinken in een bar, en hebben we tot ongeveer 3 uur zitten praten, erg gezellig! Van alcohol was er bijna geen sprake, want het is zo duur dat je maar besluit het niet te doen. Blijkt gierigheid toch nog goed te zijn voor mijn gezondheid, handig zeg.
Vrijdag was helemaal druk! Ik ben eerst met mijn klasgenoten bij een Koreaanse klasgenoot thuis gaan eten. Ik heb een heleboel klasgenoten van vorig semester in deze klas, maar er zijn twee Koreanen en een Japanse bij gekomen. De Fransoos en een andere Japanse zijn afgevallen in de race om plekken in een klas met mij. Wie wil dat nou niet?
Maar goed, hij had zelf gekookt, en een aantal mensen hadden wat 'drinken' mee genomen. De docente en haar dochter waren er ook. Erg gezellig allemaal! Ik ben daar om ongeveer 10 uur weg gegaan, en die Koreaanse jongen was toen net (met een hele luide stem) aan het uitleggen dat Koreanen leren hoe ze moeten drinken (tot ze dronken zijn?). Hilariteit alom, hij zal wel niet erg hoog krijgen voor zijn volgende toets, want hij bleef de dochter van de docente (die 12 jaar is) maar drank aanbieden.

Daarna ben ik met de metro helemaal naar het zuiden van de stad gegaan, om vervolgens een half uur door te brengen bij een feest van een Belgische jongen die ook weer weggaat maandag. Dit is nu al een lange blog, maar dit verhaal MOET ik ook even vertellen.
Die jongen is een fanatieke berg beklimmer, maar hij heeft recent zijn kruisband deels gescheurd, en nog iets anders in zijn knie. Hij kan niet erg intensief meer klimmen momenteel (volgens hemzelf), maar hij loopt nog prima. Hij zou eerst nog naar Vietnam gaan om daar met vrienden te klimmen, maar dat is afgezegd, en nu gaat hij in België revalideren. Zijn verzekering maakt zich echter zorgen lijkt het, want zij hebben geregeld dat hij Business class terug vliegt, dan op Schiphol met een rolstoel wordt opgehaald, om vervolgens in een ziekenwagen vanaf Schiphol gereden te worden naar Antwerpen, haha. Die Belgen he?
Aaaanyway, na dit kort maar krachtige evenement ben ik nog met wat Nederlandse vrienden (sommigen waren hier niet bij, anderen wel), naar een club gegaan waar ik al een keer eerder was geweest. Een van die vrienden probeerde mij over te halen, en stuurde een SMS met het bericht dat de entree 300 NTD (8,50,-) was. Dit is hier niet heel veel. Toen kwamen we daar echter aan (na een taxi met z'n vijven), en toen bleek het voor mannen 700 NTD te zijn, wat ongeveer gelijk staat aan 20,-. Dat was toen wel een beetje jammer. Ik besloot toch maar te gaan, want ik was er toch al. Daar ben ik gebleven (was gezellig), totdat ik weer wegging (DUH!). Daar was trouwens nog een Taiwanees die ook Thom bleek te heten! Dat was wel heel grappig, al maakte hij wel mijn naam ter schande door al heel snel dronken te zijn en tegen meisjes aan te rijden, tsss....

Dat was vrijdag! Gisteren ben ik met Vincent en Eric naar Maokong gegaan. Het ligt net buiten Taipei, en je kunt het goed bereiken met de metro. We zijn vanaf het station naar het station van de gondola gelopen. Hiermee kon je de hele berg op, langs vier stops. Een van de stops was de Zoo, een ander een tempel, en de verste was waar wij waren uitgestapt.

Stinky Tofu >:(

We waren laat 's middags gegaan, met de gedachte dat we vanaf de gondola alles zouden kunnen zien van de stad. Het bleek echter soort van mistig te zijn dus het was niet heel helder helaas. Nog steeds wel een erg leuke avond gehad, gegeten (o.a. wat hiernaast op de foto staat), wat gewandeld, en uiteindelijk weer naar beneden gegaan.
Ik denk dat ik er nog een keer terug moet gaan als het beter weer is, want je schijnt alles heel goed te kunnen zien vanaf daar! Heb ik weer, ga ik een keer en dan is het weer gewoonweg KU...niet zo goed.

Vanochtend heb ik met twee dames van de vaste 'gang' gegeten bij een goed restaurant, Tiffany's, waar ik vorige keer een deel van mijn tand afbrak aan een vork. Was lastig om daar weer naar binnen te gaan, maar het was het waard (en mijn tanden zijn er allemaal nog)!

Nou, dat was het wel weer! Verder heb ik niet zoveel leuks geloof ik... Toedeldoo!